INTERWOVEN

Υπάρχει η μέρα η τελευταία,σιωπηλή,δίχως χρώματα αλλά και η αιώνια νύχτα γεμάτη λάμψεις και μυστήρια..
Υπάρχουν μες την αρχέγονη λάσπη τα ίχνη του Αδάμ και όλων των τραγικών παιδιών του.
Υπάρχει η αγωνία του πηλοπλάστη,ώρες ολόκληρες γεμάτες αγωνία,μέχρι την τελική μορφή.
Υπάρχει η ανάμνηση ενός πρωινού στις 28 Αυγούστου 1986,κάτω απο έναν ουρανό χρωματισμένο με θαύματα.
Υπάρχει η υπέρτατη αγάπη,εκείνη η αγάπη της μάνας για το παιδί που κάποιοι άνθρωποι άτυχοι δε τη γεύονται ποτέ..
Υπάρχουν οι αυτοκρατορίες,η Ιστορία,η σκόνη,η λησμονιά..
Υπάρχει η Ρώμη,το Στάλιγκραντ,η Χιροσίμα,το Άουσβιτς και η Νέα Ορλεάνη.
Υπάρχει η αύρα ενός μεθυστικού δειλινού που σήμερα έχει κάτι απο το άρωμα μιας μυστήριας κοπέλας.
Υπάρχουν οι βίσωνες με την τερατόμορφη όψη,τα ελάφια,όμορφα σαν ζωγραφιά,το μοναχικό κογιότ της ερήμου που δε γνώρισε άλλη πατρίδα,το παγωμένο(σαν αιωνιότητα) βλέμμα ενός περήφανου αετού που κοιτά το ηλιοβασίλεμα πάνω απ τις βουνοκορφές.
Υπάρχει ένα ταξίδι μα κι ένας γυρισμός πιό σκληρός κι απο τον ίδιο τον θάνατο που πρόστυχα παραμονεύει μέσα σε κάθε βήμα.
Τα δειλινά πάντα κάτι με στενοχωρεί,μια περίεργη αίσθηση,η ανάμνηση που όλο έρχεται και ξαναέρχεται για μια πατρίδα χαμένη μέσα στους καιρούς..

Πόσο τυχερός θα ήταν άραγε ο Οδυσσέας αν απο την αρχή είχε ξεχάσει για πάντα την Ιθάκη;