Στίχοι της ηδονής.

Χάνομαι..μέσα στον περιστρεφόμενο κόσμο σου,στις φωτιές που ανάβουν τα σπινθηροβόλα μάτια σου..
Βουλιάζω..μέσα στο σκοτεινό σου δέρμα,στις αμαρτωλές καμπύλες που τόσο αδίστακτα με μαγέψαν..
Πεθαίνω..πάνω στις μαύρες θηλές σου,πύργοι των πιο κρυφών μου επιθυμιών,δίχως μια τελευταία ανάσα,καμμένος,απ τις αστείρευτες,θανατηφόρες ηδονές σου..
Είσαι ο θησαυρός μες τα πικρά ναυάγια της ψυχής μου,ο φωτεινός ήλιος που δένει γύρω του,σε αέναη τροχιά,τους ταπεινούς μου πόθους..
Χρόνια σαν αλήτες ταξιδεύανε στο πουθενά,σε τόπους εγκαταλειμμένους,μακριά απο ελπίδες και χαρές..
Είσαι το πλοίο που ξανοίγεται στο πέλαγος για να μεθύσει την καρδιά μου,με ορίζοντες πολύχρωμους και ηλιοβασιλέμματα θαυμάσια..

Έλα σε μένα..
Άγγιξέ με..
Φίλησέ με..
Φίλησέ με τώρα..
Φίλησέ με εκεί..
Ω,πόσο όμορφο είναι κάθε χάδι σου..το νιώθω,βαθιά μες την ψυχή μου..
Ω αγάπη μου,στο φιλί σου τρέμω..

Μπορείς να με φιλάς έτσι κάθε μέρα;