Σχεδόν λυγμός.

Στη θάλασσα αγάπη μου,στη θάλασσα σου είχα πεί να με βρείς..

Θα ανοίγαμε πανιά και θα φεύγαμε μακριά,με ένα καίκι γεμάτο βιβλία και κρασί,εσύ θα έγραφες ποιήματα κι εγώ θα μιλούσα με τις νύχτες,ο άνεμος θα έφερνε σκέψεις απο τα παλιά,αναμνήσεις νοσταλγικές που θα ζεσταίναν τις καρδιές μας..

Μάταια όνειρα κι ελπίδες ανόητες που σκορπίσαν..

Τώρα θα λές πως ζήσαμε σαν ληστές,με μαχαίρια αισθήματα και κλεμμένες αγάπες..

Μα εγώ θα λέω πως ζήσαμε σαν εραστές,σ'ένα έρημο νησί,με καταπράσινα βουνά και παραλίες μαγικές..

Έφυγες..
Έφυγες κι έχασα το φώς μου,ώρες μαρτυρικές,σε άδεια,πάντα άδεια σεντόνια..
Στεγνός..το ακούς αγάπη μου;
Στεγνός και πικραμένος,ακόμα ναυπηγώ τα όνειρα της νιότης σου,για να έρθω να σε βρώ στη θάλασσα..στη θάλασσα αγάπη μου..