Στέλλα με αμαρτίες..

Το μυστήριο βλέμμα της,τ'αχτένιστα μακριά μαλλιά,όλα αγκαλιά με το ανέμελο ημίφως ενός ηλιοβασιλέματος που αργοπεθαίνει..
Τα σχιστά μάτια της,φλογερά και αεικίνητα,στέλνουν σινιάλα στον ορίζοντα,σαν φάροι που με πάθος καρτερούν τον ερχομό της νύχτας..
Άγρια ομορφιά,ατίθαση κοπέλα..
Κερνάς το δειλινό λάγνες ματιές και μυρωδιές μεθυστικές,με αρώματα εξωτικά που σπέρνουν φαντασιώσεις..
Εκθαμβωτικέ έρωτα,με την αδίστακτη καρδιά σου και τις αμαρτωλές καμπύλες..
Αντικρύζεις λαίμαργα την ηδονή που θεριεύει αδιάκοπα πάνω στα χείλη μου και προτάσεις γενναία τα πλούσια στήθη,περήφανη Αμαζόνα εσύ,με τις αμέτρητες νίκες και τα αποτρόπαια στολίδια.

H ζωή μου,νυχτοπεταλούδα πάνω στα δάχτυλά σου..
Τα νιάτα μου κοχύλια,θαμμένα μες τις απέραντες ακρογιαλιές των γαλανών ματιών σου..
Χαμένος,μέσα στις χαράδρες των ρυτίδων σου,στις ξανθές πεδιάδες που αγκαλιάζουνε απαλά τους ώμους σου,μικρός κι ανυπεράσπιστος,παραδίνομαι στους κυκλώνες σου,στις αμετανόητες καταιγίδες που σαρώνουν το κορμί σου,στα ηφαίστεια που κοχλάζουνε βαθιά μέσα στα κατακόρυφα στήθη σου.
Πάντα εκεί θα μείνω,μέσα στην Κόλαση του σαγηνευτικού κορμιού σου,στη μέση της φωτιάς που καίει τα σωθικά σου,ο πιό τρελός ιππότης,να αναζητώ αιώνια το δισκοπότηρό μου,ταξιδευτής γενναίος στις ερημιές του εξαίσιου αφαλού σου,για να γευτώ τον θεικό οργασμό,το μαγικό σου νέκταρ..

Νεράιδα μου...χλωμή κι αγέρωχη...σαν άνεμος,απο παντού σε αγκαλιάζω...