esperanza

Τί να της πώ.....τί;


Να υποκλιθώ σε ενα όμορφο ψέμα,να αφεθώ σε μια πρόστυχη Χιονάτη με άδεια καρδιά,σε μια σκιά που το τρύπιο φόρεμά της λατρεύει τους πάντες;

Απάτη.....απάτη.....

Εποχή μαρτυρική,ένα φθινόπωρο που με κλέβει.....

Ρομάντζο γδαρμένο και κουρέλια στον άνεμο οι πόθοι της ψυχής μου....

Στα μαύρα μάτια της η θέα της Κολάσεως,δώρο απο ερωτευμένους δαίμονες που την χορταίνουν λαίμαργα ανάμεσα στα σκέλια....

Ότι κάνει ο διάβολος,το κάνει με μαεστρία.....

Θυμάμαι τα λόγια τα πλάνα και τις άρρωστες νύχτες,το ιδρωμένο ξύπνημα μετά απο άγριους εφιάλτες και μια αγκάλη ξεφτισμένη,με χίλιες χαρακιές.....

Θέατρο.....θέατρο ζωής,παραβιασμένο από κλέφτες πεινασμένους για ηδονή....πορνεία που μιμείται τον έρωτα....

Δυό βήματα μακριά ο γκρεμός κι η πτώση τόσο εύκολη....λυτρωτική....

Τη μισώ!.....

Το γέλιο της το ατίθασο και τα φιλιά γεμάτα αλκοόλ και πίσσα,σάν μάγισσα κακιά,σαν λαβωμένο ξωτικό που φτύνει αίμα,τα χρόνια μου λεκιάζοντας για πάντα....

Συμπαθητική η απέχθειά μου,κρύβει κάπου βαθιά τη μόνη αλήθεια....

Θεέ μου,την αγαπώ!.....

Βοήθεια!.....το ακούς;.....Βοήθεια!.....