ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ.

Μωρό μου.....


Μ ακούς;....



Σε θέλω....

Μυστήριος εφιάλτης γεματος πρόσωπα χλωμα η απουσία σου....

Δεν αντέχω....

Χάρισε μου ξανα τους δαίμονες του κορμιού σου,τις νυχτερινες οπτασίες που χορευουν άρρυθμα πανω στα μάτια σου....λύτρωσε την ψυχη μου με της φωτιάς σου τον πόθο...

Η τρέλα και η αμαρτία...τα φιλιά πανω στις θηλες σου και μια νυχτα που έλιωνε σαν το κερί ηδονικά....

Τα τρεμάμενα χάδια, ταξιδιώτες λαθραίοι, πανω σε σάρκες λειψές,βάναυσα λεηλατημένες κι ενας πρόστυχος αναστεναγμός χαμένος για παντα,στα άκομψα χάσματα των γδαρμενων χειλιών....

Σελήνη γόησσα με θαμπωσε και μ άφησε τυφλο,να σπαρταρώ γελώντας πάνω στα ακονισμένα σου μαχαίρια...Του πόνου οργασμοί και των δαιμόνων ευαγγέλια.....

Φαρμάκι αγαπημενο ο ιδρώτας σου που σιγοκαίει αμετανόητα τις φλέβες μου και σπαραταρούν τα δάχτυλα στις πεδιάδες των μαλλιών σου,εκεί το μνήμα μου,εκεί και η πατριδα,εκει τα νιάτα μου κι οι παιδικες αγάπες...

Τον ίλιγγο!....τον ίλιγγο να μου δινες και θα τον λατρευα σαν ουρανό....

Τον μανιασμένο πυρετό που κρυβεις μες τις τσέπες σου κι εκείνον τον πικρό καπνό που σάπισε τα χρόνια σου....

Εσύ πυρπόλησες τον κάθε μου ορίζοντα......

Εσύ χαράκωσες τα μάτια μου με του προσώπου σου τις ηλιαχτίδες.....

Εσύ στο Διάβολο πούλησες το κορμί μου....

Παραδομένος,κοιτω τη μοναξιά σαν πόρνη να με γλύφει......πανω στο στήθος μου σαν θύελλες αφήνει τα σημάδια της,με υφος καμαρωτό το νού μου αιχμαλωτίζει....

Το στήθος σου! Οι μυρωδιές κι οι χτύποι της καρδιάς σου.....οι σαγηνευτικές καμπύλες κι η απέραντη έρημος του εξαίσιου αφαλού σου....







Μωρό μου....




Μ ακούς;





Σε θέλω.....