Η μέρα η αξέχαστη,της γέννησης η του θανάτου..
Η γκρίζα μέρα,γεμάτη μοναξιά και θλίψη..
Εκείνη η άλλη μέρα του ενδοξου θριάμβου και ίσως του πόθου η της μεγάλης αγωνιας..
Η ίδια μέρα που πίσω απ τους αιώνες και τις άγριες εποχές,βιάζεται να έρθει πάλι η σειρά της,πολύτιμη μα και συνάμα ασήμαντη,ένα μικρό,κιτρινισμένο φύλλο που κάποιο χέρι αρχέγονο με ευκολία θα τραβήξει πάνω απ το Κοσμικό Ημερολόγιο,αυτό που μέτρησε τις άπειρες ζωές μας,κι όλες μαζί,ξανά θα τις μετρήσει..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου