Mήνυμα από το Ράδιο Πουθενά.

Ένα παράθυρο με θέα τις αστροφωτισμένες ερημιές της Άνοιξης,μυρωδιά απο μαργαρίτες και μια μουσική παράξενη για μοναχικές καρδιές..
Απρόσμενο σαμποτάζ αισθήσεων,πόθοι φαντάσματα που χορεύουν πάνω απ τα κεροπήγια..
Είμαι μόνος πλάι στο παράθυρο και φαντάζομαι μυστηριώδη θεάματα,αλλόκοτες οπτασίες που τριγυρνούν μεσάνυχτα στους δρόμους,ύποπτους ανεμοστρόβιλους που φέρνουν ήχους απο μικρά καμπανάκια που χτυπούν κωδικά,παράξενους αστρικούς σχηματισμούς στην άκρη του ορίζοντα,εφιαλτικές λεύκες που σαλεύουν στο σκοτάδι,βιολιά που ακούγονται βαθιά μέσα στο δάσος,μαύρα σκυλιά με φλογερά μάτια που γαβγίζουν με πένθιμες μακρόσυρτες κραυγές..

Κι εκεί έξω,πέρα απο το μικρό μου παράθυρο,υπάρχουν άνθρωποι που δεν φαντάζονται τίποτα,άνθρωποι μονότονοι,χωρίς όνειρα, θυμωμένοι με τον Κόσμο,γεμάτοι αλαζονεία και φθόνο,υποκριτές και ημιμαθείς που πιστεύουν πως γνωρίζουν τα πάντα,πως είναι εύκολο να γνωρίσουν τα πάντα αφού τα πάντα περιστρέφονται γύρω απ τον εαυτό τους.
Είναι υποταγμένοι σε δόγματα,σκλάβοι,συμβατικοί και υπνωτισμένοι,χωρίς την παραμικρή γνώση για τη φύση της Πραγματικότητας!
Είναι τα πιό τραγικά θύματα του Πολέμου,ένας πόλεμος πνευματικός,πανάρχαιος,αδυσώπητος και πολυδιάστατος που διεξάγεται μέσα στην πόλη τους,στη μικρή γειτονιά τους,στο σπίτι τους ακόμα και μέσα στις σκέψεις και στα φτωχά θέλω που πλάθουν στο κεφάλι τους!
Άνθρωποι φοβισμένοι,αυτόματα ανδρείκελα που εκτελούν μηχανικά τις ίδιες εργασίες,ξανά και ξανά,τρέμουν το Άγνωστο,το κάθετι διαφορετικό που επηρρεάζει τη συνηθισμένη ροή της ζωής τους κι ο χρόνος περνάει αμείλικτος,τους φθείρει,τους γερνάει και πεθαίνουν με δάκρυα για τον θάνατο που τους βρήκε τόσο φτηνά!

Μα φίλοι μου τί να φοβηθούμε σε αυτή τη ζωή;
Εμείς δεν είμασταν αυτοί οι εύθραστοι άνθρωποι που γεμάτοι πληγές βγήκαμε απο τις σπηλιές και διασχίσαμε γενναία απέραντες εκτάσεις για να γνωρίσουμε νέες πατρίδες και υπέροχες ευκαιρίες;
Ταξιδέψαμε σε άγρια βουνά κι αφιλόξενες ερήμους,σε πολεμοχαρείς ωκεανούς με κρύο και βροχή,δίχως εφόδια,γυμνοί και ξέμπαρκοι στο πουθενά,μόνο με τις πρωτάκουστες ελπίδες να ζεσταίνουν τις ψυχές μας!
Μέσα σε μαύρες νύχτες,συντροφιά με καλίγραμμες σκιές κι ένα πικρό στα χείλη μας κρασί,στείλαμε όνειρα μακριά στις γειτονιές των αστεριών,κομμάτια της καρδιάς μας,νιάτα ταγμένα στις φωτιές του Απείρου,μεθύσαμε με αστρόσκονη και πόθους ταπεινούς..
Εμείς γράψαμε την Ομήρου Οδύσσεια,τον Πόλεμο των Άστρων,την Ωδή στη Χαρά,τον Καρυοθραύστη,τα επαναστατικά Μανιφέστα,εκστασιασμένοι ζωγραφίσαμε την Έναστρη Νύχτα και το χαμόγελο της Μόνα Λίζα,εμπνευστήκαμε το ταγκό και τα ερωτικά μπλούζ,σχεδιάσαμε αεροπλάνα για να κατακτήσουμε τους αιθέρες,γιγάντια τηλεσκόπια που ατενίζουν τις εσχατιές του σύμπαντος!
Εγώ,εσύ,ο Όμηρος,ο Μιγκέλ Ντε Θερβάντες και οι αδερφοί Ράιτ,ολάκερη η ανθρωπότητα μέσα στους αιώνες,ονειρευτήκαμε,αγαπήσαμε,δακρύσαμε κάτω απ τον ίδιο ουρανό,με κοινές ανάγκες,με χαρές που δε χαρίστηκαν ποτέ και σε κανέναν,ευγενικοί σταυροφόροι παράλογων σχεδίων στείλαμε την Ελπίδα να φτάσει μακριά,πέρα απ τους γαλαξίες,εκεί,στην άκρη της βεράντας του Θεού!!

Κι ο Πόλεμος συνεχίζεται,κάθε στιγμή,μέσα στα σχολεία,στα πανεπιστήμια,στα βιβλία,στις τηλεοράσεις,στα ραδιόφωνα,με αμέτρητα θύματα που πολλές φορές δε γνωρίζουν τίποτα για τον Πόλεμο που υφίσταται παντού γύρω τους!
Όμως εκεί έξω υπάρχει και η Αντίσταση!
Άνθρωποι εμπνευσμένοι,διαφωτισμένοι,γενναίοι που μάχονται ενάντια στο Σύστημα και μεταδίδουν την γνώση και τα πνευματικά τους όπλα παντού για να αφυπνιστούν όλοι και να γκρεμίσουν την Μαύρη Φυλακή που σκλαβώνει τις ψυχές!
Το Ράδιο Πουθενά είναι η φωνή της Αντίστασης,ένα αόρατο συλλογικό κάλεσμα,μια αιθέρια μουσική απο μια καταπλητική,διαφωτισμένη ορχήστρα ευγενικών ανθρώπων με οράματα πανανθρώπινα!
Εκπέμπει απο παντού μέρα και νύχτα,πρός όλες τις κατευθύνσεις,αντιστασιακά,με πείσμα και πάθος,ευλαβικά και απόλυτα αφοσιωμένα στον υπέρτατο σκοπό που δεν είναι τίποτα άλλο παρα η Πραγματική Ελευθερία και η Απεριόριστη Γνώση,δίχως φραγμούς,εμπόδια και αντίτιμα!
''Βυθομετρήστε τα Όνειρα,χαρτογραφήστε την Ουτοπία,με μεράκι κι επιμονή,γίνετε κυνηγοί μυστηρίων,εξερευνήστε το Άγνωστο,πολεμήστε τα δόγματα,γενναία,με ανιδιοτέλεια,ιπποτικά,
ταξιδέψτε μακριά,όσο μακριά μπορείτε,σαν τα τρελά πουλιά,αγαπήστε,εξυψωθείτε!!΄΄
Αυτό είναι το μήνυμα που εκπέμπεται απο το Πουθενά γιατί κανείς δε ξέρει απο πού έρχεται αλλά πάει παντού για να το ακούσουν όλες οι καρδιές και να πάρουν κουράγιο,να μάθουν πως
υπάρχει ελπίδα και να αγωνιστούν μέχρι τέλους!

Στέκομαι πλάι στο παράθυρο κι ατενίζω το στερέωμα..
Ο άνεμος φυσά απαλά μέσα στα ρούχα μου κι η ψυχή μου έχει πάρει φωτιά...
Ακούω τον γιγάντιο παλμό της καρδιάς του Κόσμου,τα επαναστατικά μηνύματα που ταξιδεύουν μέσα στη νύχτα,τις φτερωτές ιδεολογίες που διασχίζουν αστραπιαία τις αποστάσεις,φωνές σιγανές μα σταθερές,επίμονες,ξανά και ξανά,μέχρι την τελευταία ανάσα και πάλι απ την αρχή,μεταδίδουν την Ελπίδα που όλο μεγαλώνει..
Φαντάζομαι την Λεγεώνα των Ονειροπόλων που πλησιάζει απο μακριά,με πανοπλίες αστραφτερές και λάβαρα αιματοβαμένα,με ιαχές και περήφανα τραγούδια,καλπάζει γοργά ανάμεσα στους γαλαξίες,το κάλεσμα της Αντίστασης τους καθοδηγεί,πρόσωπα καθάρια,φωτεινά,είναι όλοι εκεί,οι αδικοχαμένοι οραματιστές,οι άνθρωποι που θυσιάστηκαν για όνειρα πανανθρώπινα,με μάτια που λάμπουν,πιο όμορφοι απο ποτέ καλπάζουν μέσα στη νύχτα..
Κάποιοι έχουν φτάσει ήδη εδώ..είναι η Εμπροσθοφυλακή της Λεγεώνας,οι Εκλεκτοί!
Σηκώνεις τα μάτια ψηλά και αντικρύζεις τις λάμψεις που διασχίζουν αστραπιαία τον ουρανό.
Είναι οι ατρόμητοι μαχητές του Φωτός,ρίχνονται στην πρώτη γραμμή του Πολέμου χωρίς δισταγμό κι αγωνίζονται μέχρις εσχάτων,προετοιμάζουν το έδαφος για την Μεγάλη Κάθοδο και θυσιάζονται για τη δική σου ελευθερία,για την ελευθερία όλων..
Κι εδώ κάτω υπάρχουν άνθρωποι που ακούνε το Κάλεσμα,βλέπουν το Φώς κι οραματίζονται την Μεγάλη Επανάσταση,τη σχεδιάζουν σεμνά,έξυπνα,υπομονετικά,σφίγγουν τα χέρια κάτω απο το μαξιλάρι,τα πρόσωπα χαμογελούν μυστήρια και τα χείλη ψιθυρίζουν μονάχα μια ευχή..
Φώς!Περισσότερο Φώς!Φώς μες το απέραντο σκοτάδι που σκεπάζει τις ζωές μας!


Είναι νύχτα..κάπου μέσα σε ένα σπίτι χαμένο απ τον Χρόνο..
Νερό στάζει απ το ταβάνι..
Σε μια σκοτεινή γωνιά κάθεται μια μαυροντυμένη σιλουέτα και με μάτια φλογερά ατενίζει την Αιωνιότητα..
Η Πραγματικότητα στρεβλώνεται ηδονικά και τα χείλη του Πρίγκηπα στέλνουν ένα μήνυμα που αντηχά σαν κεραυνός στα πέρατα της Οικουμένης:
΄΄Η συναισθηματική ανάγκη για απόδραση από τη βεβαιότητα του κόσμου που μας περιβάλλει,συνεχίζει να είναι μία από τις πιό μόνιμες και καθοριστικές ανάγκες,τις πιό αγνές και τις πιό δυναμικές...΄΄
Χ.Φ Λάβκραφτ.

Στέκομαι πλάι στο παράθυρο,τρεμάμενος,με την καρδιά ανοιγμένη στο Άπειρο και γράφω μες τη σιωπή της νύχτας...
Γράφω ένα κείμενο φωτιά,με λόγια συγκινητικά,κατευθείαν μες απ την καρδιά μου για τις καρδιές όλου του κόσμου εκεί έξω,μια εκ βαθέων εξομολόγηση,ένα ύστατο κάλεσμα για αντίσταση ενάντια στην Κατασκευασμένη Πραγματικότητα και τους Αρχιτέκτονές της,σαν ένα ταπεινό μήνυμα ενός ονειροπόλου ναυαγού κλεισμένο σε ένα μπουκάλι που θα ταξιδεύει για χρόνια μες την απέραντη θάλασσα...

Δε μπορεί....
Κάποιος,κάπου θα το διαβάσει....
Και ίσως να καταλάβει....
Ίσως....