Δε μπορώ να σου γράψω..
Βούλιαξα σε ωκεανούς δακρύων,τυφλώθηκα από μαύρα φεγγάρια που κατέρρευσαν μαρτυρικά μέσα στα μάτια μου..παραδόθηκα..
Σουρουπώνει..κι απόψε δίχως άστρα,μια νύχτα θεοσκότεινη,καίω τον έρωτά μου..
Η αγάπη πρέπει να τιμωρηθεί..
Αδίστακτα..για πάντα..
Όλη μου τη ζωή σε λάτρεψα..σε πόθησα..σε στόλισα..
Και νά!Τώρα μαζεύω ερείπια..
Φύγαν τα χρόνια..άδεια,βουβά,με πληγές που ακόμα αιμορραγούν,με αίμα νεανικό πάνω σε πουκάμισα ιδρωμένα,γεμάτα πυρετό..
Μέσα μου περνούν εποχές..δακρυσμένα ηλιοβασιλέματα και φθινοπωρινά πρωινά,αμαρτωλά φιλιά και μια θάλασσα γεμάτη πρόσωπα..
Φύγαν τα χρόνια..τα λόγια αδύναμα κι οι υποσχέσεις ανίκανες,στενάξαν κάτω απ το βάρος μιας αγάπης αυτόματης που μάταια προσπαθούσε να μαζέψει τις ξεκούρδιστες στιγμές της...
Μόνη σου..
Από εδώ και πέρα μόνη σου..
Νύχτες στεγνές κι ανισόρροπα όνειρα,παράθυρα ερμητικά κλειστά..
Τίποτα...τίποτα δε θέλω να θυμάμαι...οι καιροί θα αλλάξουν,ξανά και ξανά κι εμείς κάποτε δε θα μαστε τίποτα άλλο παρά ένα φύσημα του ανέμου πίσω απο κουρτίνες ξεφτισμένες,σε δωμάτια παλαιά...
Κι εσύ καρδιά μου...αθώα,μαρτυριάρα καρδιά που άσκοπα φανερώνεις έρωτες και πόθους διψασμένους..
Μόνη σου..
Από εδώ και πέρα μόνη σου....
τι μπορεί να πεί κάποιος σε μια τέτοια κραυγή...:(
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ καλό το ''αδεια σεντόνια''...
ΑπάντησηΔιαγραφή''Βούλιαξα σε ωκεανούς δακρύων,τυφλώθηκα από μαύρα φεγγάρια που κατέρρευσαν μαρτυρικά μέσα στα μάτια μου..παραδόθηκα..
Σουρουπώνει..κι απόψε δίχως άστρα,μια νύχτα θεοσκότεινη,καίω τον έρωτά μου'' η γραφή σου έχει μουσικότητα και βαθύ συναίσθημα!!
Πιες άφοβα από το ποτήρι του μαρτυρίου..{δε θα σε ξεδιψάσει ποτέ άλλο ποτό}...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜέσα στην ανατρεπτική επαφή ένας έρωτας μαρτυρικός, μη ολοκληρώσιμος, απότομα τερματισμένος πίσω από την πανσέληνο που ανασταίνει όνειρα και επιθυμίες...σκάβει πάνω στο κορμί σου ρωγμές που θα ματώνουν στο χρόνο... Τα άδεια σεντόνια δε θα μπορέσουν να σταματήσουν την ακατάσχετη αιμορραγία..
Όσο θα αιμορραγεία θα ξέρεις ότι είσαι ζωντανός.... όταν θα πάψει η φωνή σου να μαρτυρά το γλυκόπιοτο βάσανο του έρωτα, τότε θα περνάς το κατώφλι του Άδη... της πύλης που σφραγίζει την ορμή με σιωπή.....
Τι δυστυχία!
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜικρός κόλπος η καρδιά μας...... κάνε το σεντόνι σου πανί.. ταξιδεψε στο απέραντο της πληγής.. Μάτωσε όσο πιο πολύ μπορείς...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτή είναι η χαρά του να ερωτεύεσαι... Ζωντανός να ονειρεύεσαι θανάτους.... και όταν αυτοί πλησιάσουν, να αγκυστρώνεσαι από τη ζωή με νύχια βουτηγμένα στην αλμύρα των δακρύων.....
Νυχτωσε και σκοτεινιασε μεσα στην ψυχη μου.....σε ψαχνω,μεσα στις σκεψεις μου,στα ονειρα μου και στις ελπιδες μου.....φευγοντας τα πηρες ολα,το ειναι μου και το εγω μου......τις αισθησεις μου και τις παραισθησεις μου......τα ονειρα μου......τα ονειρα σου......τα ονειρα μας......δεν εμεινε τιποτα......εγω εδω μονη να ζω με τις αναμνησεις σου.....τις αναμνησεις ενος μελλοντος που δεν ηρθε ποτε και που εμεινε κολλημενο στο χθες.......κλεινω τα βλεφαρα και ταξιδευω μεσα απο τα ματια σου.....τα ματια που τα κοιτουσα και με ταξιδευαν.......τα ματια που μου εδειχναν την αγαπη.......τα ματια που τωρα πια αναζητω και που δεν βλεπω.....ποσο αδεια νιωθω χωρις εσενα......ποσο κενη νιωθω χωρις τις λεξεις σου,τα λογια σου,την σκεψη σου......κοιταζω το φεγγαρι και ειναι λες και μου μιλαει......μου λεει για εσενα......βλεπω το προσωπο σου......μου ειναι τοσο μακρινο,,τοσο απροσιτο πια.....θελω να σε πιασω....θελω να σε αγγιξω......να αγγιξω τα ματια σου που τοσο λατρευω.....να νιωσω τους σφυγμους σου......να αισθανθω την ζεστασια της ανασας σου και την αιγλη της αγκαλιας σου........η φωνη σου ηχει ακομη στα αυτια μου.....ησουν ο αγγελος μου και εγινες ο διαβολος μου....ησουν η ψυχη μου και εγινες ο αργος θανατος μου.....τωρα πια προχωραω χωρις εσενα.....αλλα παντα με την σκεψη μου σε εσενα....η ζωη μου κυλα.....αλλα εσυ οτι και να κανω υπαρχεις στο μυαλο μου και στις κινησεις μου.....την καλημερα μου...
ΑπάντησηΔιαγραφήκι όμως....ήμουν πάντα εκεί....
ΑπάντησηΔιαγραφήβροχη οι σκεψεις..βροχη η παρουσια σου..βροχη και η απουσια σου..βροχη αισθησεων και παραισθησεων..βροχη το βλεμμα των καταπρασινων ματιων σου και οι λεξεις σου σταλες στο ζεστο προσωπο μου..η σκεψη τρεχει..η αστραπη σκιζει την καρδια στα δυο..ο θορυβος της με τρομαζει..με ξυπνα απο τον ληθαργο των μακρινων και απιαστων ονειρων μου.......μια βροχερη κυριακατικη καλημερα εκπτωτε....
ΑπάντησηΔιαγραφή