PORTRAITO


Vουνό δωμάτιο,νεκρική sigh........
Καρφωμένοι οι πίνακες στους τοίχους
ασάλευτοι,μάσκες κάτω από μάσκες.......
Ένας νέος σκυφτός,ακανόνιστη μορφή
ο κόσμος του στο κάδρο ραγισμένος......
Μαύρος ορίζοντας,πυρωμένα σύννεφα
κόκκινο το μαχαίρι μες το δέρμα!
Ματια κοιτάξανε,ματια προσπέρασαν
δίχως να καταλάβουν τη σκηνή.
Γιατί οι ζωγράφοι δε ζωγραφίζουνε αυτό που βλέπουνε τα ματια
χρωματίζουν τον καμβά με τοπια της ψυχής
φτιάχνουν πορτραίτα της θλίψης και της μοναξιάς
των ονείρων και της φαντασίας,είδωλα τρεμάμενα
σπασμένα συναισθήματα,από απατηλές αγάπες,φτερωτές
σαν ταξιδιάρικα πουλια,χωρίς φωλια και δίχως γυρισμό!
Vουνό δωμάτιο,νεκρική sigh,ματωμένος πινακας.......
αιμορραγεί...............

7 σχόλια:

  1. Ακόμα κι η απελπισία
    έχει χρώμα
    άν τόλμαγες να δεις τη σιωπή
    με της ψυχής σου τα μάτια
    θα έβλεπες
    πως υπάρχουν κι άλλα χρώματα
    εκτός από το γκρίζο.

    Ουράνιο τόξο φυλακισμένο
    κατοικεί εκεί...

    Δεν αιμορραγούν όλοι οι πίνακες.

    Σου στέλνω τον ήλιο για μια όμορφη μέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. γιατι τοση μαυριλα, παλικαρι μου; απορρω. εισαι πολυ νεος ακομη. ανοιξε τα παραθυροφυλλα της ψυχης σου , να μπει το φως του ηλιου. και θα δεις πως ολα θα αλλαξουν στην σκεψη σου και στην ζωη σου. αρκει μονο να βγεις στο φως.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Εγώ πάλι αυτές τις μέρες περνώ καταθλιπτικές στιγμές...οπότε Έκπτωτε θα σου έρχομαι να μου δίνεις γερές δόσεις θλιψης...

    Vουνό δωμάτιο,νεκρική sigh.

    Έφυγε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Τυχαία έπεσα πάνω στο blog σου και διαβάζωντας αυτά που έχεις γράψει αισθάνομαι λες και σε ξέρω. Σε καταλαβαίνω! Η θλίψη έιναι στην ψυχή.. Αιμορραγεί η ψυχή σου λέξεις που τις μεταφέρεις εδω. Είναι όμορφες όμως και περιγραφικές!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ΛΕΝΕ ΠΩΣ Η ΑΝΟΙΧΗ ΑΝΟΙΓΕΙ ΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ,,,,
    ΕΜΕΝΑ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ...ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑ..
    ΣΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ...

    ΚΑΛΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Βουνό τα όσα μέσα μου κρύβω..
    Βουνό και όσα στα μάτια μου μπροστά σκορπάν...
    Αν οι ζωγράφοι βάφανε τον πίνακα της ζωής μου
    γεμάτος χρώματα θα ήταν που λίγο λίγο σβήνουν ....

    ΑπάντησηΔιαγραφή