Καθόταν σκεπτική όταν την είδα,με ένα παράξενο χαμόγελο,ζαλιζόταν με το ποτό αλλα συνέχιζε να πίνει,φοβόταν μου είπε τις άδειες σελίδες,έβλεπε τον κόσμο χάρτινο,μουντζουρωμένο με μολύβι.........Συνομιλούσε με skies στο δωμάτιο,έκρυβε ποιήματα σε δικες της σκονισμένες ρωγμές,γραμμένα για έκπτωτους αγγέλους,για αυτούς που αναζητούν το σκότος στην ερημιά........Της άρεσαν οι πεταλούδες,αυτές που πετούν ψηλά ως τα σύννεφα,κοιτούσε τα mwv φτερά τους να ριγούν και δάκρυζε......ψυχορραγούσε........Την είδα παρέα με δανδήδες σε μεθυστικές περιπλανήσεις από μπαρ σε μπαρ,έκανε τη μεγάλη βόλτα στα σοκάκια,απάγγελνε στο φεγγάρι στίχους του καταραμένου ποιητή Μπωντλαίρ έχοντας τα ρούχα της ποτισμένα με κρασί και σταχτη.........Τα θλιμμένα φθινοπωρινά δειλινά ανέβαινε στο φάρο,παρέα με τα ξεχασμένα χελιδόνια,τραγουδούσε τραγούδια της μοναξιάς,για διάφανα κρίνα που μαράθηκαν,για άντρες που fugan,για τον κόσμο που δεν την ανεχόταν........Την είδα νεράιδα να στέκεται ακίνητη κάτω απ τα δέντρα με υπέροχα maura μακριά μαλλιά κοιτώντας στρατιώτες νέους,να φεύγουν για το μέτωπο.......Την ονειρεύτηκα με έναν άσπρο ματοβαμμένο μανδύα κι ένα σπαθί στο χέρι να μου δείχνει μονόκερους που κάλπαζαν για το βασίλειο της καρδιας,πολεμώντας τους δαίμονες που τους κυνηγούσαν με το βλέμμα της να έχει αρπάξει φωτιά.......Την κρυφοκοίταξα μέσα στο Ρήγμα όταν χόρευε με τις Μάggισσες στη βροχή,φιλώντας παθιασμένα έναν κλεμμένο πινακα του Νταλί,δώρο στον φύλακα της Νύχτας.........Την φαντάστηκα πάνω σε πλοία σάπια πειρατικά στη θάλασσα των Σαργασσών,μου κράταγε σφιχτά το πηδάλιο μέσα στην καταιγίδα,κέρναγε rouμi και τσούγκριζε στην υγιεiá της νεκροκεφαλής στη μαύρη σημαία μας προκαλώντας τον οργισμένο Ποσειδώνα........Όταν με πυροβόλησαν κι ήμουν στην κρύα άσφαλτο,λαβωμένος επαναστάτης,από φίλους προδομένος,μου χάιδευε τα μαγουλα και χαμογελούσε,τα ματια της με ξεπροβόδισαν........Μονο αυτή ήξερε πως πέθανα ευτυχισμένος.....πλήρης.......μονο αυτή.........
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου