Τακικάβα.

Τρίτη συμφωνία σε σολ μείζονα,της Εκπλήξεως.
Εγώ που αγγίζω...
Εσύ να αγγίζεσαι...
Η βλακεία...
Το να περπατάς δίχως αριθμούς,να πλαγιάζεις δίχως Πέμπτη,να παρατηρείς τον ουρανό και αντί για άστρα να βλέπεις σπίρτα,σπίρτα αναμμένα φυσικά...

(Για μια ακόμη φορά γίνομαι χρονοταξιδιώτης,το ξέρω,δεν είμαι απο εδώ...)
Μια γάτα παρατηρεί την μελαγχολία της Ανθής,μώβ άνθρωποι σε γαλάζιο φόντο,τα σακατεμένα άκρα,C'est la vie mon amie...
Το στιγμιότυπο ενός δειλινού,ένα κλειδί κάπου στη Θεσσαλονίκη,κυκλάμινα.
Έπειτα,ας μην το ξεχνάμε,υπάρχει κι ο Φάνης.
Ο Φάνης είναι ταχύς,ο Φάνης είναι σφαίρα,δυστηχώς όμως πάντα συλλαμβάνεται σε θέση όφσάιντ...

Μικρή ενόχληση του λαιμού,γαργάρες επαναλαμβανόμενες.
Οι ουτοπίες ενός πιονιού,φτηνές σκιές για πλούσια μάτια,οι αιφνίδιες ανωμαλίες,τα τιμόνια που αρνούνται να στρίψουν μα κι αυτά που στρίβουν και στρίβουν σαν σβούρες χωρίς σταματημό,σημεία Τζί,λογάριθμοι,ψευδοαναμνήσεις,εγχειρίδια για εγχειρισμένους χοίρους,Συνειδηπόρος.
Μπαμπά!Μαμά!Τα μωρά δεν θηλάζουν πιά!
Ένα πουλί που διασχίζει τον Γαλαξία,μια μέρα που ξεκίνησε πρίν απο λίγο στον πλανήτη Άρη,ένα χέρι που τολμά να ζωγραφίσει μουσική,ταξίδια με πύραυλο,φυσική δωματίου,κυματοχορδές,π αντί για χ,είναι τα τακούνια,τα αδίστακτα τακούνια!

Όλα τα παραπάνω σαφώς και συνδέονται.
Τα ενώνει η θεωρία Σαρλό,το φαινόμενο Τέχνη,η ιστορία του αυνανισμού,οι λευκές κελεμπίες,ένας ιμάμης στο Ιράν,το μάγναστρο SGR 1900+14,η χωροφυλακή,ένα άγαλμα του Ναπολέοντα,οι ασάλευτες εικόνες πάνω στο παγωμένο τζάμι ενός καθεδρικού ναού.

9.

Τα γαλάζια ιγκουάνα αναπνέουν ελεύθερα στα ριζοχώραφα της Κίνας,δηλαδή πολύ απλά το γιατί ενός δρόμου στην ύπαιθρο.
Το τέχνασμα και η προοπτική μιας καταιγίδας είναι η πιό παλιά ανάμνηση ενός μαμούθ,μαμούθ ναί!
Οι βροχές σαν κυνηγόσκυλα.
Τα βελανίδια.
Οι μεγαλύτερες μάχες έχουν δοθεί πάνω στο κλωνάρι ενός πεύκου και κανείς δεν δικαιούται να αμφιβάλλει για το γάλα μιας φωταγωγημένης νύχτας.
Βλακεία,βλακεία μέχρι εκεί που φτάνει το μάτι!
Απατηλά ποσοστά ελευθερίας σ΄αυτούς που αγωνίζονται για την απόκτηση μίας οδοντιατρικής καρέκλας ή μιας φτηνής μασέλας,το ίδιο κάνει.
Ώ Μόσχα!
Ώ Παρίσι των φτωχών θεών!
Αντικατοπτρισμοί των ανωτέρων διαστάσεων!
Στην έρημο αρχίζει πάρτυ!

Πτερύγια στο 3,γκίαρ ντάουν,ετοιμαστείτε για προσγείωση.

Στην γλώσσα μου δεν ξεχωρίζουν οι πλανητικές τροχιές από τα κυκλικά φιλιά πάνω σε μία ρώγα,οι αγάπες,τα φθινόπωρα,ήταν απο τότε ένα και η γλώσσα μου φιλά μα ταυτόχρονα ΓΡΑΦΕΙ.
Οι λέξεις μου είναι ερεθιστικές μα και συνάμα ερεθισμένες.
Πολύ.