Αντίο...

Έφτασε λοιπόν η στιγμή..
Το Όνειρο,το μοναδικό κι απερίγραπτο Όνειρο,που είχε στοιχειώσει όλες μου τις νύχτες,τώρα ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια μου,απλά και ταπεινά..
Προσπάθησα πολλές φορές να ξεγελάσω τη μοίρα μα ήταν πραγματικά αδύνατο..
Όλα απο πάντα οδηγούσαν εδώ..
Στο μεγάλο ταξίδι,για το κυνήγι μιας ζωής αλλιώτικης,χωρίς περιορισμούς και σύνορα,μια ατέρμονη περιήγηση,παντού και πάντα Αλλού,σε μια μυστική επαφή με την αγριότητα της φύσης,την απομόνωση,την απόλυτη ελευθερία..

Ζούσα αποτραβηγμένος,χωρίς φίλους,κανείς δεν καταλάβαινε την δίψα μου για υπέρβαση,τον δυναμικό έρωτα για τη ζωή,την πραγματική,ελεύθερη ζωή!
Δε μπόρεσα ποτέ μου να αφομοιωθώ σε παρέες και σύνολα,δεν υπήρχε τίποτα ελκυστικό για μένα στον πολιτισμό αυτής της εποχής.
Μια φυλακή..μια τεράστια,μαύρη φυλακή που με τυρράνησε σε όλα,μια πηγή ανεξάντλητης δυστυχίας,αυτό ήταν η κοινωνία,μόνο αυτό.
Δε συμβιβάστηκα ποτέ και το πλήρωσα ξανά και ξανά,δεν εκμεταλλέυτηκα καταστάσεις και πρόσωπα,ήμουν τραγικά αδιάφορος για χρήμα κι εξουσία,αθεράπευτα ονειροπόλος,ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές δε ζήτησα βοήθεια απο κανέναν κι όσο μπορούσα να στηρίξω τον συνάνθρωπο το έπραξα,έτσι κι αλλιώς όποτε κι αν χρειάστηκα κάτι δεν υπήρχε κανείς που να μπορούσε να με βοηθήσει ουσιαστικά.

Φεύγω λοιπόν,μακριά,πολύ μακριά,μες το φθινόπωρο,σ'ένα ταξίδι στο Άγνωστο με βάρκα την Ελπίδα,όντας σε άσχημη σωματική κατάσταση,με χρόνια προβλήματα υγείας και μπροστά μου απλώνεται ένας δρόμος μακρύς με πολλά εμπόδια κι ένας χειμώνας που σίγουρα θα ναι σκληρός μέσα στο κρύο και την ερημιά.
Παίρνω μαζί μου όλα αυτά που με ενέπνευσαν,που διαφώτισαν το πνεύμα μου κι ανάψαν φλόγες άσβηστες μες την καρδιά,τα ιδανικά και τους ανώτερους σκοπούς που πάντα χλεύαζε η κοινωνία,τα υπόλοιπα τ'αφήνω πίσω και είμαι σίγουρος ότι σε λίγο καιρό δε θα τα θυμάμαι κάν..
Δε φοβάμαι καθόλου,ούτε και τον ίδιο τον θάνατο,θέλω μονάχα να καταφέρω να κλείσω τα μάτια μου χωρίς απωθημένα κι ενοχές.
Πιστεύω πως στην καρδιά ενός ανθρώπου πρωταρχική θέση πρέπει να έχει η περιπέτεια και η εξερεύνηση του Αγνώστου,όλα είναι μια μεγάλη περιπέτεια,η ζωή η ίδια,οφείλει να είναι ένα ταξίδι στο φώς,στο νέο και το απερίγραπτο..
Αν δεν είναι έτσι,τότε ο άνθρωπος είναι ένα τίποτα..
Θέλω να αλλάξω ακόμα και τον ίδιο μου τον εαυτό,να συμβεί η Μεταμόρφωση που θα συνταράξει το εγώ μου και θα με βοηθήσει να αντικρύσω την αληθινή Πραγματικότητα,να νιώσω ένα με το Πνεύμα του Σύμπαντος,σε απόλυτη αρμονία με την Φύση!

Ξέρω πως κανείς δεν πρόκειται να καταλάβει το σκοπό μου και είναι λογικό,απ τη στιγμή που εγώ έχω απαρνηθεί όλα αυτά που λατρεύουν παθιασμένα τόσοι άνθρωποι εκεί έξω,τον πλουτισμό,την καλοπέραση,την δόξα,την ασφάλεια που προσφέρει μια συμβατική ζωή,με μια συνηθισμένη εργασία,ένα όμορφο σπίτι,μια οικογένεια κι έναν επιφανή κοινωνικό περίγυρο..
Τί ψέμα θεέ μου,τί υποκρισία!!
Αμέτρητες μαριονέτες,ανδρείκελα,χωρίς δικαίωμα επιλογής,υποταγμένοι σε όλα,σλάβοι σε αφεντικά μηδενικά,ταπεινωμένοι κάθε μέρα,μισάνθρωποι που προδίδουν τα πιστεύω τους,τους δήθεν μεγάλους έρωτές τους,για μια γυαλιστερή καρέκλα μέσα σε κλουβί,για το βρώμικο χρήμα και το σέξ που ελέγχει κάθε επιθυμία και απόφασή τους,όντα απάνθρωπα δίχως ανώτερο σκοπό και φαντασία που δε μπορούν να καταλάβουν πως υπάρχουν άνθρωποι ιδιαίτεροι,οι οποίοι τολμούν να αντισταθούν στο ψέμα κι αναζητούν κρυφές αλήθειες και μυστήρια,όχι απο συμφέρον,ούτε απο ανάγκη,μα απο επιλογή,από γνήσια,καθαρή επιλογή,θυσιάζοντας τα πάντα για κάτι νέο,σπουδαίο,πρωτάκουστο που θα αποτελέσει διαθήκη για ολάκερη την ανθρωπότητα..
Πόσο τους λυπάμαι..
Σε αυτό τον κόσμο έζησα με τους τελευταίους των τελευταίων..

Όλοι εσείς που με αδικήσατε,που με πληγώσατε αδιάκοπα,που δε πιστέψατε ποτέ στα ιδανικά και τις αρχές μου,που με ληστέψατε με τον χειρότερο τρόπο,όλοι εσείς οι τρανοί και οι σπουδαίοι που μαυρίσατε τον κόσμο μου,να ξέρετε πως την ύστατη ώρα της φυγής,κοιτάζω πίσω μου και δε σας βλέπω πουθενά,δε φαίνεστε καθόλου!
Δεν υπάρχει τίποτα που θα με κάνει να μετανιώσω,ίσως μονάχα μια μικρή χαρούλα που περίμενε κρυμμένη μέσα στις εποχές του πόνου,περίμενε χρόνια τώρα,να την γευτώ,ολοκληρωτικά και παθιασμένα..
Η παράλογη κοινωνία την κατάπιε κι αυτή,όπως κατάπιε και τόσα ταπεινά όνειρα,όπως αφάνισε τα φτωχά νιάτα μου και τις δόλιες μου ελπίδες..

Είμαι αρκετά έξυπνος για να μπορώ να φανταστώ το ρίσκο και τους κινδύνους,ακόμα και το τέλος μου..
Πολλοί είναι αυτοί που θα χαρούν αν μάθουν πως έχω αφανιστεί γιατί δε θα υπάρχω πιά να τους θυμίζω το τίποτα της ύπαρξής τους..
Μα δε με νοιάζει ειλικρινά,στην ερημιά να ξεψυχήσω,αγκαλιά με τον ελεύθερο άνεμο,μάρτυρας της ανθρώπινης τραγωδίας..αυτόχειρας του Σύμπαντος..
Κι ο Κόσμος θα συνεχίσει το Παραμύθι του,τα άστρα θα χαράζουν ευλαβικά τις τροχιές τους,οι εποχές θα έρχονται και θα φεύγουν,εραστές θα ερωτεύονται παράφορα,γέροι θα ξεψυχούν μόνοι,η βροχή θα δυναμώνει,ο ήλιος θα καίει,οι ιδέες θα περιμένουν νέους ονειροπόλους,οι πόλεμοι νέους ήρωες,το σκοτάδι τις νύχτες θα σκεπάζει κάθε ψυχή,η μελαγχολία και η θλίψη δε θα πάψουν ποτέ κι εγώ θα λείπω..θα λείπω απο καιρό..

Πρίν σκεφτείτε πόσο άδικο και κρίμα είναι αυτό,θα σας συμβούλευα να αναρρωτηθείτε πρώτα πόσο άδικο είναι να σπαταλάτε εσείς τις ζωές σας,χωρίς κανένα ευγενικό σκοπό,γεμάτοι άγχος και φόβο,να σκεφτείτε το ψέμα που αντικρύζετε μπροστά σας κάθε μέρα και είστε υποχρεωμένοι να το υμνείτε,και πάνω απ'όλα φανταστείτε το δικό σας τέλος,μες σ'ένα δωμάτιο κλειστό σαν φέρετρο,με συγγενείς και φίλους που θα προσεύχονται να μη βγείτε ζωντανοί ποτέ απο εκεί μέσα,έτοιμοι να κατασπαράξουν τα φρούρια και τα χωράφια που μαντρώνατε μια ζωή ολόκληρη,γιατί εσείς θα φύγετε όμως αυτά θα μείνουν πίσω,συλλογιστείτε την ιστορία σας,την πορεία που χαράξατε πάνω σε αυτό τον κόσμο,τις εμπνεύσεις,τις ανακαλύψεις,τις υπερβάσεις που ποτέ δε τολμήσατε κι όλες τις χρυσές στιγμές που σας προσμέναν εκεί μέσα,θησαυροί μοναδικοί που δε θα γευτείτε ποτέ γιατί απο δειλία επιλέξατε το ασφαλές και το συνηθισμένο μιας ζωής ανήθικης και άσκοπης,χωρίς οράματα και γνήσια αισθήματα..



Πατέρα μου,αθώε κι αφελή πατέρα μου,θα μπορούσα να σου γράψω πολλά,πάρα πολλά,μα δε θα καταλάβεις ούτε τα ελάχιστα..

Ζήστε το ψέμα όσο πιο ανώδυνα μπορείτε..

Εύχομαι σε όλους σας καλή τύχη...και καλά γεράματα...

Αντίο..