Στήνει καρτέρι ο ερωτας στα στήθη της κοπέλας,καρφωμένα βελη σε καρδιά που αιμοραγεί.....Πέπλα μεταξωτα,στολίδια που γυαλίζουν,δάκρυα σκλαβιας στα βλεφαρα μιας νυφης που θρηνει.......Σφιχτοπερίπλεχτος κισσος αναριχιεται στο μπαλκόνι,στα κάγκελα ένας νεαρός στις φλέβες χύνει σκόνη....Βράδια θα ρθούν γι αυτόν σε πετροστοιβαγμένες φυλακές,μονάχος θα χορταίνει πυρετό,σεντόνια ματωμενα,αρματωμένοι δράκοντες θα ουρλιαζουν στο κελί του......Φυσά ο Ιάσονας μες σε κοχύλες,αρχαία κουπιά αιματοβαμενα,διαβαίνει το ωριόπρυμο καραβι γοργά τις Συμπληγάδες,μαγισσα θα τον περιμένει,στα χείλη φαρμακι να κεράσει.......Πατέρας ανεμοδαρμενος,ψηλα στο ακρωτήρι,σινιάλο νικηφόρο απο μακριά προσμένει,μέθυσε η Κρήτη του Θησέα το μυαλό,της Αριάδνης ματια που πλανεύουν,μαυρα κυματιστά πανιά ο γέρος αντικρύζει,χέρια γροθιά,σάλτο τρελό σε βραχια κοφτερά,στο πελαγος όνομα αιώνιο χαρίζει......Σκύλα ζωη παραπατά,σάπια αποφάγια αναμνήσεων καταπίνει,μες σε παλιά μουραγια κουρνιάζει ματωμένη,γεμάτη μούχλα και σκουριά,στου θεού τα ψίχουλα κουνάει χαριτωμένα την ουρά........Αδήλωτοι πολίτες,μες τη νυχτα σουλατσάρουν,ξεφυλλίζοντας το χρονο σε αλκοολικά βαγόνια,τα όνειρα στις ράγες ζωγραφίζουν....Αστρα βρέχει ο ουρανός,ειδωλα ραγισμένα σε ασύγκλητες τηλεσκοπίων συστάδες,καπνίζουνε οι κάνες στις ταράτσες,λαβώθηκε ο σοφός κι υποχωρει σκυφτός εκει που φίλος σφάζει φίλο,αίμα πηχτό,αδερφικό.....Κι εγώ ενα θεριό,λάθος για ένα στανιό.....της τιμής μου φυλαχτό.........Μάχεται ο Σεβάχ......στα βάθη της Ανατολής......για το καλό του Κόσμου.......
υπέροχο!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή